Telewizja przemysłowa jest bardzo dynamicznie rozwijającą się gałęzią elektroniki, powiązaną ściśle z wieloma innymi dziedzinami techniki. Zmiany, jakie w ostatnim czasie zachodzą w świecie cctv są bardzo szerokie i moim zdaniem można je nazwać rewolucją. Telewizja IP, wyjście poza rozdzielczości PAL-owskie, kamery megapikselowe, inteligentna analiza obrazu i wiele innych innowacji sprawia, że instalator musi wiedzieć coraz więcej i uczyć się coraz szybciej.

Powyższe cechy pociągnęły za sobą również zmiany w budowie struktury instalacji: przewody koncentryczne są wypierane przez skrętkę, końcówki BNC zastąpują złącze RJ-45. Co jednak zrobić, gdy obiekt pokryto kiedyś gęstą siecią kabla RG-59, a teraz inwestor chciałby zmienić sobie kamery na megapikselowe, jednakże na samą wzmiankę o bruzdowaniu jego ślicznych ścian przechodzą go dreszcze?


Można posiłkować się rozwiązaniami bezprzewodowymi, jest cała masa producentów urządzeń do transmisji sygnałów sieciowych na duże odległości. Jednakże wymagane przy dużych rozdzielczościach przepustowości są dość spore i szczególnie w wypadku kamer megapikselowych takie rozwiązanie na dzień dzisiejszy sprawdzą się średnio.

Jak się okazało, nasi dalekowschodni przyjaciele kolejny raz wykazali się innowacyjnością i podeszli do tematu zupełnie inaczej: skoro istnieje infrastruktura, to czemu jej nie wykorzystać? Na bazie tego założenia południowokoreańska firma Comart (w Polsce znana głównie jako producent kart HICAP) wprowadziła kamerę o symbolu CAT7-SD200. W zasadzie kamera jak kamera: przetwornik 1/3”, nienadzwyczajna czułość 3lux przy F1,2 i IRE30, do tego przy włączonym AGC. Nic nadzwyczajnego.

Ciekawostka pojawia się dopiero kawałek dalej. Otóż kamerka ta generuje obraz w rozdzielczości 1280×960 pikseli. Nadal jakby nic zaskakującego, tym bardziej w świetle osiągnięć firm Arecont Vision czy Avigilon. Jednakże jeden z punktów karty katalogowej brzmi mniej więcej tak: Video Out: HD-SDI (BNC Type). I tu jest pies pogrzebany.

Comart wypuścił na rynek kamerę megapikselową, która do przesyłu obrazu wykorzystuje standardowe przewody koncentryczne. Korzyści szukać daleko nie trzeba: w końcu pojawiła się możliwość przesłania wysokorozdzielczego obrazu istniejącą infrastrukturą, odpadają więc koszty modernizacji instalacji.

Kamera w maksymalnej rozdzielczości 1280×960 pikseli jest w stanie wygenerować 22,5kl/s, przy 1280×720 jest to już 30kl/s, zaś w 640×480 będzie to nawet 60kl/s. Maksymalny dystans transmisji sygnału koncentrykiem to 250 bądź 270m (producent sam się w karcie gubi 😉 ), jednakże istnieją repeatery, które pozwalają ten zasięg zwiększać.

Wraz z pojawieniem się CAT7-SD200 wprowadzona została cała gama urządzeń związanych funkcjonalnie z tym modelem. Mamy więc odbiorniki z wyjściem DVI czy karty PCI pozwalające na bezpośrednią rejestrację. Mają się też pojawić rejestratory standalone pozwalające na zapis obrazu z kamer oraz wideoserwery umożliwiające przesłanie sygnału w sieć internetową. Całość wygląda dość obiecująco, ale czas pewnie pokaże, czy rzeczywiście takie rozwiązanie się przyjmie.

Kartę katalogową znajdziecie w linku poniżej:
Karta katalogowa CAT7-SD200

Może zainteresują Cię również poniższe wpisy: